Resuscytacja krążeniowo-oddechowa (RKO)

 

 

 

Resuscytacja krążeniowo-oddechowa (RKO) – jest zespołem zabiegów, których zadaniem lub skutkiem jest przywrócenie podstawowych objawów życia, tj. co najmniej krążenia krwi lub krążenia krwi i oddychania.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1.Pamiętaj !!!
Zanim podejmiesz czynności ratownicze upewnij się, czy jest bezpiecznie w miejscu zdarzenia i czy nic Tobie i świadkom zdarzenia nie zagraża. Jeżeli jest bezpiecznie rozpocznij czynności ratownicze.

2. Sprawdź przytomność poszkodowanego:

•  delikatnie potrząśnij za ramiona i głośno zapytaj:
  „Czy wszystko w porządku??, Czy Pan mnie słyszy??, Co się stało??”

 

 

3.Jeżeli nie reaguje:

• głośno zawołaj o pomoc,

• odwróć poszkodowanego na plecy, a następnie udrożnij drogi oddechowe,
  wykonując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy: umieść jedną rękę
  na czole poszkodowanego i delikatnie odegnij jego głowę do tyłu,
  pozostawiając wolny kciuk i palec wskazujący tak, aby zatkać nimi
  nos jeżeli potrzebne będą oddechy ratunkowe, opuszki palców drugiej
  ręki umieść na żuchwie poszkodowanego, a następnie unieś ją w celu udrożnienia dróg oddechowych.

 

 

4. Utrzymując drożność dróg oddechowych wzrokiem, słuchem i dotykiem oceń, czy występuje prawidłowy oddech.

 

 

Oceń wzrokiem ruchy klatki piersiowej, i nasłuchuj przy ustach poszkodowanego szmerów oddechowych, staraj się wyczuć ruch powietrza na swoim policzku. W pierwszych minutach po zatrzymaniu krążenia poszkodowany może słabo oddychać lub wykonywać głośne, pojedyncze westchnięcia. Nie należy ich mylić z prawidłowym oddechem. Na ocenę wzrokiem, słuchem i dotykiem przeznacz nie więcej niż 10 sekund. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości czy oddech jest prawidłowy, działaj tak, jakby był nieprawidłowy.

 

5. Jeżeli jego oddech nie jest prawidłowy: wyślij kogoś po pomoc, a jeżeli jesteś sam, zostaw poszkodowanego i wezwij pogotowie, wróć i rozpocznij uciskanie klatki piersiowej zgodnie z poniższym opisem:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

• uklęknij obok poszkodowanego,

• ułóż nadgarstek jednej ręki na środku mostka poszkodowanego,

• ułóż nadgarstek drugiej ręki na pierwszym,

• spleć palce obu dłoni i upewnij się, że nie będziesz wywierać nacisku na żebra poszkodowanego,

• nie uciskaj nadbrzusza ani dolnej części mostka,

• pochyl się nad poszkodowanym,

• wyprostowane ramiona ustaw prostopadle do mostka i uciskaj na głębokość 4 – 5 cm,

• po każdym uciśnięciu zwolnij nacisk na klatkę piersiową, nie odrywając dłoni od mostka.Powtarzaj uciśnięcia z częstotliwością 100/min (nieco mniej niż 2 uciśnięcia/s), okres uciskania i zwalniania nacisku (relaksacji) mostka powinien być taki sam.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

6. Połącz uciskanie klatki piersiowej z oddechami ratowniczymi:

• po wykonaniu 30 uciśnięć klatki piersiowej udrożnij drogi oddechowe, odginając głowę i unosząc żuchwę,

• zaciśnij skrzydełka nosa, używając palca wskazującego i kciuka ręki umieszczonej na czole poszkodowanego,

• pozostaw usta delikatnie otwarte jednocześnie utrzymując uniesienie żuchwy,

• weź normalny wdech i obejmij szczelnie usta poszkodowanego swoimi ustami, upewniając się, że nie ma przecieku powietrza,

• wdmuchuj powoli powietrze do ust poszkodowanego przez około 1 sekundę (tak jak przy normalnym oddychaniu), obserwując jednocześnie czy klatka piersiowa się unosi; taki oddech ratowniczy jest efektywny, utrzymując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy, odsuń swoje usta od ust poszkodowanego i obserwuj czy podczas wydechu opada jego klatka piersiowa,

• jeszcze raz nabierz powietrza i wdmuchnij do ust poszkodowanego, dążąc do wykonania dwóch skutecznych oddechów ratowniczych, następnie ponownie ułóż ręce w prawidłowej pozycji na mostku i wykonaj kolejnych 30 uciśnięć klatki piersiowej,

• kontynuuj uciskanie klatki piersiowej i oddechy ratownicze w stosunku 30 : 2,

• przerwij swoje działanie w celu sprawdzenia stanu poszkodowanego tylko gdy zacznie on prawidłowo oddychać. W innym przypadku nie przerywaj resuscytacji.

 

 

RKO ograniczona wyłącznie do uciśnięć klatki piersiowej możesz prowadzić w następujących sytuacjach:

• Jeżeli nie jesteś w stanie lub nie chcesz wykonywać oddechów ratowniczych, zastosuj uciśnięcia klatki piersiowej.

• Jeżeli stosujesz wyłącznie uciśnięcia klatki piersiowej, wykonuj je bez przerwy, z częstotliwością 100 uciśnięć/min.

 

7. Kontynuuj resuscytację do czasu gdy:

• przybędą wykwalifikowane służby medyczne i przejmą działania,

• poszkodowany zacznie prawidłowo oddychać,

• ulegniesz wyczerpaniu.